پایش بیماری درماتیت انگشتی (digital dermatitis) با استفاده از سیستم های درجه بندی (scoring systems)در سطح یک گله گاو شیری

هدف از این مطالعه میدانی طولی، کارآئی استفاده ازسیستم های درجه بندی حرکت گاو، لنگش وجراحت در درماتیت انگشتی همراه با درجه بندی پاسخ به ایجاد درد، رنگ واندازه زخم به منظور ارزیابی شدت و شیوع بیماری درماتیت انگشتی پاییلوماتوز و پایش بیماری از یک طرف و ارزیابی درمان انفرادی با یا پانسمان زخم به کمک ژل سم و بانداژ از سویی دیگر بود. ازمجموع 230 راcس گاو دوشا در یک دامپروری 750 راcسی واقع در اطراف شهر تهران که درسال گذشته استفاده ازاسپری محلول لینکومایسین هیدروکلراید را جهت کنترل بیماری تجربه نموده بودند 38 راcس گاولنگ براساس درجه بندی وضعیت گاوان درحرکت(5- 1)با دامنه لنگش 2 تا 5 جدا گردیده وبراساس درجه بندی لنگش صفر تا 3(متوسط 68/0 ± 05/2)، 17 راcس گاو با تنوع جراحات بیماری درماتیت انگشتی شناسائی شدند. درهریک ازگاوان مبتلا به درماتیت انگشتی پس از مقید کردن آن دربوکس اصلاح سم، ارزیابی اولیه براساس درجه بندی نوع جراحت، پاسخ به ایجاد درد، رنگ واندازه صورت گرفته وآنگاه پانسمان زخم بکمک ژل سم(®(solka hoofgel و بانداژ با سه مرتبه تکراروبفاصله هرسه روز یکبارانجام شد. در پایان روز پانزدهم بعد از درمان درجه بندی مجدداً صورت پذیرفته و اختلاف بین روز قبل از درمان و روز پایانی محاسبه و با استفاده از آزمون t جفت مورد مقایسه آماری قرار گرفتند. نتایج این مطالعه که بخشی ازیک برنامه پایش وکنترلی ازبیماری درماتیت انگشتی می باشد نشان داد که تأثیر درمان انفرادی برکاهش معنی دار( 05p